Αχ και να ΄ξερες ..

Πόσο μου λείπεις..
Αλήθεια μου λείπεις και πονάω. Πως να αντέξω το βασανηστήριο;; ..
Είναι αβάσταχτο.
Να σε βλέπω κάθε μέρα μα να μην μπορώ να σε αγγίξω, παρα μόνο με το βλέμμα μου, με τη σκέψη
μου ..

Εκεί σε αγγίζω, εκεί παίρνεις μορφή και ζωντανεύεις..

Αλήθεια σου λείπω ??

Μου έστειλες κρυφά ένα φιλί σήμερα.. .ισως να ήταν ιδέα μου πάλι.

Ξέρω.. δεν ήταν τίποτα .. Μα ίσως να ήταν ο παράδεισος.. Για δευτερόλεπτα ήταν.

Μια μηχανή του χρόνου..
Αν είχα μια μηχανή του χρόνου θα γύριζα πίσω.. Στις πρώτες εκείνες
μέρες.. έστω μόνο για μια στιγμή, ώστε να αγγίξεις ξανά τα χείλη μου,
να με κοιτάξεις πάλι ..
με εκείνο το σμαραγδένιο βλέμμα, πράσινο σαν ανθισμένο ηλιόλουστο λιβάδι να καθρεφτίζει εμένα
ανέμελη μεθυσμένη απ' τα αρώματα σου να τρέχω ξέγνοιαστη και εσύ να μου κρατάς το χέρι..



Μου λείπεις.. Ω ναι μου λείπεις. Δεν τολμώ να το ξεστομίσω..
Θαρρέις πως σε ξεπέρασα;;


Πως δεν σήμαινες τίποτα για μένα ;;

Μια Φορά αχ Μόνο μια ασ άνοιγες τα μάτια σου!! ..
Τα μάτια της καρδιάς σου ..
Μόνο εκείνα μπορούν να αντικρίσουν τη φλόγα που σιγοκαίει μέσα μου..
Μονάχα τούτα..